معرفی شاهین:
وقتی صحبت از شاهین شهبازیان میشه اول باید دانش آمخوزی رو به خاطر آورد که کاملا “عاقلانه” درس میخوند. یعنی به جای درگیر شدن با احساسات کاملا منطقی به سمت حل مشکلات می رفت. و به عقیده من همین عامل اصلی ترین دلیل موفقیت شاهین شهبازیان محسوب میشه! 🙂
شاهین توی تا بهمن ماه سال دوازدهم ساعت مطالعاتی متوسطی داشت و در عین حال درس خوندنش فراز و فرود داشت: گاهی زیاد و گاهی متوسط!
خیزش اسفند ماه: اژدها موارد میشود!
شاهین شهبازیان از اسفندماه خیلی جدی شروع کرد به خوندن. با تمام توان! به کیمیاگرانه ترین حالت ممکن. و میانگین ساعت مطالعاتی خودش رو به 11.5 ساعت روزانه رسوند و تثبیتش کرد:
اما تمام خفن بودن تغییرات شاهین به ساعت مطالعاتی ختم نمی شد بلکه شاهین کاملا هماهنگ با برنامه نسبت دروس به هم [پراکندگی زمان مطالعه دروس در هفته] رو هم منظم کرد. اینطوری که بهمن ماه پراکندگی دروس بیشتر ختم به زیست دوازدهم و یازدهم میشد و عمومی ها کمرنگ بودن:
اما توی اسفندماه این پراکندگی با جدیت و هوشیاری شاهین به بهینه ترین حالت ممکن خودش رسید که در تصویر زیر میبنین:
عمل گرایی: ویژگی شاهین شهبازیان
خیلی از بچه ها زمانی که آزمون بدی میدن گمان میکنن دیگه دنیا به آخر رسیده. دیگه باید یه گوشه بشینن و پلی لیست غمگین آهنگ هاشون رو پلی کنن و زار زار گریه کنن. اما شاهین همیشه توی اوج بود و خودش رو درگیر این تفکرات سطحی نمیکرد. بخاطر همینه که 3 هفته قبل کنکور توی قلم چی ترازش اینطوری میشه:
اما شاهین با دیدن این کارنامه ها قرار نیست بهم بریزه. پس فورا عمل گرایی میکنه: یعنی به جای غُر زدن و ناله کردن در مورد شیمی خیز برمیداره که چطور میتونه شیمی اش رو بهتر کنه. آزمونش رو تصحیح میکنه. روندنمای مرکز مشاوره جدیدی نژاد رو پر میکنه و همینطوری مشکل دروسش رو حل میکنه تا به داروسازی برسه:
و بعد از اون شاهین جدی تر از همیشه 3 هفته ی آخر رو درس میخونه!
آقا در یک کلام: عامل موفقیت شاهین شهبازیان چیه؟
در پاسخ باید بگم: به نام خدا: این تصویر که توی کتابخونه انقدر درس خونده که اینطوری خوابش برده:
شاهین، چیز کیک، کیمیاگر اعظم! :))
برکسی پوشیده نیست که کیمیاگر اعظم به دانش آموزها بیشتر از چیز کیک اهمیت میده و در تصویری تاریخی این موضوع به تصویر کشیده شده:
